Verhuis naar een schuur

Na amper drie weken in de garage gebeurde er zowel iets voorzien als onvoorzien. Het te voorziene deel bestond eruit dat het begon te vriezen, niet zo vreemd in België tegen eind november en we hadden verwarming dus dat was niet echt problematisch. Het onvoorziene deel was dat door de vrieskou de eigenaar van het gebouw besloten had om de watervoorziening naar de garages uit te zetten om de leidingen te beschermen. Eén van de drie onvermijdbare ingrediënten van beton is water dus dat was tamelijk vervelend. Wat nog vervelender was, was het feit dat eind november nogal een cruciale periode is om alle winkelbestellingen klaar te maken en te leveren voor de kerstperiode. Het is nog zacht uitgedrukt om te zeggen dat we tamelijk wanhopig waren op dat moment. De kerstperiode was alles waar we zo hard voor aan het werken waren geweest en nu leek het alsof we de bestellingen niet meer zouden kunnen leveren.

"Het onvoorzien deel was dat door de vrieskou de eigenaar van het gebouw besloten had om de watervoorziening naar de garages uit te zetten om de leidingen te beschermen."

Nadat we wat hadden rondgebeld voor noodplekken om verder te kunnen produceren, besloten we dat de wachtzaal van de eerste hulp in een ziekenhuis waarschijnlijk niet de beste plaats was voor deze situatie. In plaats daarvan hadden we enorm veel geluk toen we ontdekten dat de "moemoe' (oma) (een voormalige boerin) van Anneleen nog wat plaats had in de winter (er zijn nu eenmaal niet veel gewassen om te laten groeien dan). Een dag later na een zotte verhuis nacht met de grootste verhuiswagen waarmee we zelf konden rijden en waarbij het ook nog eens begon te sneeuwen, hadden we alles geïnstalleerd in de schuur.